Psychoterapia

Czym jest psychoterapia?

Psychoterapia jest zespołem metod leczenia. W jej ramach dokonywana jest diagnoza objawów natury psychicznej, a następnie wprowadzane są oddziaływania mające na celu ich leczenie, przepracowanie. Daje ona szansę zrozumienia zachowania oraz doświadczanych emocji, ich pochodzenia, a następnie wypracowania konstruktywnych sposobów radzenia sobie w poszczególnych sytuacjach. Często staje się ona okazją do wglądu w potrzeby i uświadomienia ich. Może być formą sprzyjającą zwiększeniu potencjału osobowościowego. Psychoterapia obejmuje cykl spotkań psychoterapeuty z uczestnikami (indywidualnymi, rodzinami, z parami). Okres trwania procesu oraz częstotliwość uzależnione są od indywidualnych potrzeb i możliwości uczestnika. Podczas spotkań konsultacyjnych wyznaczane są cele terapeutyczne, do realizacji których będą dążyć psychoterapeuta i pacjent. Wykorzystywane przez psychoterapeutę techniki uzależnione są od tego, jaki nurt on praktykuje. Specjaliści pracujący w naszym centrum prowadzą psychoterapię odwołując się do nurtów psychodynamicznego, systemowego, poznawczo-behawioralnego, egzystencjalnego. Wykorzystują również w pracy psychodramę i monodramę.

Psychoterapia psychodynamiczna w Bochni SCM MOVEMED

Do kogo skierowana jest psychoterapia?

Psychoterapia skierowana jest zarówno do osób mierzących się z zaburzeniami natury psychicznej (np. depresja, zaburzenia lękowe, uzależnienia, zaburzenia osobowości, zaburzenia odżywiania), jak i do osób deklarujących np. trudności występujących w zakresie relacji interpersonalnych, występowanie zachowań, stanów emocjonalnych negatywnie wpływających na codzienne funkcjonowanie. Może być również pomocna dla osób chorujących przewlekle.

Czego spodziewać się na pierwszych spotkaniach?

Pierwsze spotkania ze specjalistą koncentrują się na zapoznaniu z Pacjentem, przeprowadzeniu wstępnej diagnozy. Omawiane są przyczyny zgłoszenia się po pomoc – obszary, w których występują trudności, czynniki wpływające na ich powstawanie, wpływ odczuwanych emocji na codzienne funkcjonowanie. Pacjent ma okazję do przedstawienia swojej historii. Istotnym jest omówienie jego oczekiwań względem psychoterapii. Po spotkaniach konsultacyjnych, określony może zostać kontrakt współpracy. Określa on m.in. czas trwania i częstotliwość spotkań, obowiązki Pacjenta i psychoterapeuty.

Psychoterapia psychodynamiczna

Wykorzystywana jest w leczeniu m.in. zaburzeń depresyjnych, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości, uzależnień, zaburzeń odżywiania. Nurt psychodynamiczny opiera się na założeniu, że na to, w jaki sposób widzimy świat, jaką postawę względem niego przyjmujemy, motywację do działania oraz podejmowane decyzje wpływają nieuświadomione siły. Ich oddziaływanie może negatywnie wpływać na nasze funkcjonowanie, powodując zachowania odbierane przez nas bądź otoczenie za trudne, nieadaptacyjne. Jednym z głównych celów terapii psychodynamicznej jest zrozumienie nieuświadomionych czynników powodujących cierpienie, a co za tym idzie, zwiększenie wpływu na własne zachowanie. Pracując psychodynamicznie, psychoterapeuci odwołują się zarówno do przeszłych doświadczeń, jak i do wydarzeń mających miejsce aktualnie. Szczególną uwagę zwracają również na relację między terapeutą a osobą poddawaną psychoterapii. Ich działania ukierunkowane są na odkrycie nieświadomych wzorców zachowań wpływających na codzienne funkcjonowanie.

Psychoterapia systemowa

Wykorzystywana jest głównie w przypadku par i rodzin. Może być jednak również metodą leczenia stosowaną w terapii indywidualnej. Wdrażana jest często w przypadku występowania trudności wychowawczych, trudności w funkcjonowaniu rodziny, pary oraz innych zaburzeń, np. przy wystąpieniu u jednego z członków rodziny zaburzeń odżywiania, zaburzeń emocjonalnych, zaburzeń zachowania. Jej głównym założeniem jest to, że każda osoba funkcjonuje w tzw. systemach, które wpływają na doświadczane stany emocjonalne i zachowania. Zaburzenia równowagi w systemie wpływają na wszystkich jego członków. Psychoterapia systemowa koncentruje się na komunikacji, relacjach, rolach pełnionych przez poszczególnych członków rodziny. Jej celem jest wypracowanie jasnych granic i zasad systemu, nowych sposobów reagowania i komunikowania, osiągnięcie większego poziomu zrozumienia.

PSYCHOTERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA (CBT)

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (Cognitive Behavioral Therapy–CBT) jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Głównym założeniem terapii jest powiązanie pomiędzy myślami, emocjami a zachowaniem człowieka. Jest to metoda nastawiona na pomoc w rozwiązywaniu konkretnych trudności życiowych Pacjenta i skupia się na bieżących celach, jednak czasem sięga się do zdarzeń z przeszłości, aby uświadomić wpływ działania środowiska rodzinnego na ukształtowanie się konkretnych przekonań i wzorców aktualnego zachowania. Terapeuta stosuje techniki CBT aby pomóc Pacjentowi zweryfikować własne wzorce myślenia i własne przekonania oraz zastąpić „błędy w myśleniu” bardziej realistycznymi i efektywnymi myślami, redukując w rezultacie dyskomfort  i ograniczając samoograniczające zachowania.

Psychoterapia CBT jest zorientowana na cel i rozwiązywanie problemów. Opiera się na współpracy pomiędzy terapeutą a Pacjentem. Pacjent przyjmuje rolę aktywnego współbadacza, dostarczając poznawcze dane do badania. Terapeuta ukierunkowuje i pomaga uporządkować to, o czym mówi Pacjent. Psychoterapia jest dość mocno ustrukturalizowana i ograniczona w czasie, trwa krócej niż terapia w innych nurtach. Trwa od kilku do kilkunastu tygodni.

PSYCHOTERAPIA HUMANISTYCZNO-EGZYSTENCJALNA

Psychoterapia humanistyczno-egzystencjalna jest złożonym podejściem terapeutycznym, które czerpie z wielu myśli filozoficznych i kierunków terapeutycznych, mając zawsze w centrum uwagi człowieka, jako niepowtarzalnej jednostki oraz traktując jego troski jako potencjalną możliwość rozwoju.

Najważniejszym punktem psychoterapii humanistycznej jest to, że człowiek sam jest najlepszym ekspertem swojego życia. Psychoterapia towarzyszy w podróży ku zmianie i lepszemu doświadczaniu swojego życia. Terapia ma pomóc w odblokowaniu pragnień jednostki poprzez zrozumienie siebie i swoich potrzeb, dzięki którym możliwe jest życie w całkowitej zgodzie z własnymi poglądami oraz potrzebami.

W podejściu humanistycznym terapeuta zapewniając Pacjentowi bezwarunkową akceptację, empatyczne zrozumienie i szacunek oraz własną autentyczność w relacji, stwarza warunki sprzyjające zachodzeniu konstruktywnych zmian. W takiej bezpiecznej, pełnej wsparcia atmosferze Pacjent może bez lęku analizować własne doświadczenia i samodzielnie dochodzić do rozwiązań swoich problemów.

Nieco odmienne treści są przedmiotem psychoterapii egzystencjalnej. Egzystencjalizm kładzie nacisk na konflikt (często nieświadomy) wynikający z konfrontacji jednostki z troskami ostatecznymi i nieuchronnymi składowymi naszego życia, takimi jak – śmierć, wolność, izolacja czy brak sensu. Konfrontacja z tymi pewnikami wypełnia osobę rodzajem lęku, znanym szerzej jako lęk egzystencjalny. Uważa się, że lęk ten redukuje fizyczną, psychologiczną, społecznościową i duchową świadomość, co może prowadzić do poważnych konsekwencji długoterminowych. Centralnym tematem sesji psychoterapeutycznych jest odpowiedzialność Pacjenta za jego wybory i związany z tym niepokój. Psychoterapia nie jest naprawianiem tego, co zostało uszkodzone, ale przede wszystkim tworzeniem warunków mających umożliwić Pacjentowi rozpoznanie własnych potrzeb, rozpoznanie tego, co jest wartościowe dla niego i co może umożliwić mu osiągnięcie tego co wartościowe, umożliwić rozpoznanie sensu własnego życia oraz sposobów znoszenia uciążliwości własnego istnienia.